ترجمه : پویا ایمانی

 

از کتاب زبان و مرگ می‌توان به عنوان درآمدی درخور به فلسفه یاد کرد که نشان از روش تحلیل کار فکری جورجو آگامبن دارد. او از امر زبانی به امر وجودی نقب می‌زند و این گونه راه رهایی را بر زمین هستی بنا می‌کند. آگامبن از سویی جهان معاصر را تیزبینانه به نقد می‌کشد و از سوی دیگر نگاهی امیدوار به اجتماع آینده دارد. در نوشته‌های او از یک طرف به نقد منفی بر می‌خوریم که مشخصه‌ی تفکر اروپایی پس از جنگ است و از طرف دیگر منتقد پرشور و دانایی را باز می‌یابیم که با دقت و بصیرتی ژرف هر سند به جای مانده‌ی سنت را می‌کاود و بیش از هر چیز بر امکانات زبانی آن سند تاکید می‌کند.