دکتر ضیاء موحد از قدیم در کنار فلسفه و منطق و نقد ادبی گوشه چشمی به شعر نیز داشته است. از او پیش از این مجموعه شعرهای "غراب‌های سفید"، "بر آب‌های مرده مروارید" و "مشتی نور سرد" منتشر شده بود. شعری از این مجموعه را با هم می­ خوانیم:

 

به زیر سایه بید
 

نشسته بودیم و می­ نوشتیم

به زیر سایه بید

درخت بید نمی­ دانست

چه می­ نویسیم

و چیست خوش‌تر از بودن و نوشتن

به زیر سایه بید

و من که زیر سایه پربرگ‌تر درخت جهان سطرهای خود را نوشته­ ام می­ دانم

که باد بود که بر بید

و ما

نشسته بودیم و می­ نوشتیم

به زیر سایه بید