در این کتاب مقربین گزیده‌ای از اشعارش را از سال ۵۳ تا ۹۳ را منتشر کرده است.

اشعار این کتاب در بخش‌هایی به عنوان اندوه پروازها، گام‌های تاریک و روشن، کلمات چون دقیقه‌ها، کنار جاده بنفش کودکی‌ام را دیده‌ام، این دفتر را باد ورق خواهد زد، سوت زدن در تاریکی، کسی به در کوبید، تیک تاک قدم‌هات و تازه ها در این کتاب جمع شده‌اند.

مقربین در بخشی از مقدمه خود بر این کتاب می نویسد: بعضی ها می گویند من ساده نویس ام؛ در حالی که خودم اصلن به این حرف‌ها حساس نیستم و به آن اهمیت نمی‌دهم. معتقدم اگر شاعری بخواهد زبانی را به عمد به شعرش تحمیل کند، کارش خراب می‌شود. پس، از اینکه به عمد زبان خود را دچار پیچیدگی کنم، دوری می کنم؛ اما به عمد نیز نمی‌خواهم آن را ساده کنم.

ساختار ذهن و زبان هر کس در کلیت هستی او و هم ساز با آن، در جریان فرآیند طولانی زندگی او شکل می گیرد و متاثر از بسیاری عوامل جامعه شناختی، زیست شناختی و روان شناختی است. به این ترتیب، ذهن و زبان هر کس متعلق به او و خاص هموست. برای همین است که می‌بینیم افراد مختلف در نحوه حرف زدن، در نوشتن و حتی در فکر کردن و نحوه برداشت های خود مختصات شخصی خود را دارند.

مقربین همچنین در این مقدمه با اعلام اینکه با گروه بندی شعر به دو گروه ساده و پیچیده موافق نیست می نویسد: سادگی و پیچیدگی مفاهیمی ذهنی و نسبی‌اند و بستگی به ذهنیت فرد دارند، از این رو نمی‌توان از آنها تعاریفی عینی و دقیق که مصداق یکسانی را بر همگان معرفی کند به دست داد.