محور اصلی این رمان، جنگ‌های استقلال‌طلبانه آمریکای لاتین با اسپانیا است و شخصیت‌های اصلی رمان نیز هریک پیرو و شیفته عصر روشنگری و چهره‌های مهم این دوره‌اند.

مترجم کتاب درباره‌ی این اثر فوئنتس چنین می گوید: «ادبیات آمریکای‌لاتین از همان قرن‌شانزدهم با بند‌نافی به اروپا وصل شده، دوم اینکه زبان به‌خصوص بعد از انقلاب این‌ها را بلاواسطه به جهان غرب متصل‌ می‌کرد. اتفاقا در «نبردِ» فوئنتس این قضیه به‌خوبی مطرح می‌شود که هم‌زمان با انقلاب‌کبیر فرانسه، قبله اینها از مادرید به‌طرف پاریس برمی‌گردد و اصلا شخصیت‌های رمان نبرد، یکی شیفته روسو است، یکی شیفته دیدرو و دیگری ولتر. درواقع اینها سرچشمه را گرفتند و تا حدی در خود حل کردند و‌ به‌لحاظ ادبی آبشخورشان خیلی سریع‌تر به اصل وصل می‌شود. این است که از قرن‌نوزدهم، ادبیات فرانسه در همین کشورهای فقیرِ استعمارزده خواننده داشته».

کوثری همچنین درباره تصویری که فوئنتس از تناقض‌های جوامع استعمارزده به دست داده، می‌گوید: «در همین رمان «نبرد» این جهان را می‌شود احساس کرد، جهان استعمارزده‌ها و بومیان، و جهان کرئول‌ها. حتی ضیافت‌هایشان هم شاد نیست و در هر ضیافتی فاجعه‌ای اتفاق می‌افتد. در «نبرد» این تفاوت‌ها دقیقا حس می‌شود، و بیش از این تفاوت‌ها، تعارض‌های درونی انسان‌ها هم مطرح می‌شود، در جایی که علیه دشمن اسپانیایی به‌هم پیوسته‌اند اما تعارض‌های هولناک درونشان بیرون می‌زند. یکی از شاهکارهای فوئنتس همین‌جاست چون سرچشمه تمام آنچه را که فوئنتس «ناتمامی جامعه» می‌خواند در این کتاب می‌بینید». فوئنتس در «نبرد»، علاوه بر تصویری که از جنگ‌های آمریکای لاتین به‌دست می‌دهد، ریشه‌های جوامع کنونی آمریکای لاتین را نیز می‌کاود.