قصه های شیخ اشراق شهاب الدین یحیای سهروردی (549-587) به خاطر ابلاغ ایده های فلسفی و عرفانی پیچیده‌ای به وجود نیامده اند که بشود آنها را به صورتهای دیگری هم بیان کرد، بلکه زاییده ی ذهنیت خلاق فیلسوف و عارف بزرگی اند که قصه نویس چیره دستی هم بود. این قصه ها همان رساله‌های معروف به «رساله‌های عرفانی» شیخ اشراق اند که در این ویرایش به صورت مجموعه ای از هشت قصه‌ی کوتاه به هم پیوسته در آمده اند قصه‌های خوش ساختنی نوشته ی استادی که نه یک عارف خانقاه نشین بود و نه یک حکیم مفسر آرای دیگران. نبوغ این مرد بزرگ، بیشتر از هر جای دیگری، در این قصه هاست که تجلی می یابد.

این کتاب یکی از کتابهای مجموعه ی «بازخوانی متون» است. در این مجموعه، ویرایش های جدیدی از برجسته ترین آثار ادبیات فارسی عرضه می شود. تمامیت اثر و سبک متن دست نخورده باقی می ماند و با پیراستن برخی فرعیات و فصل بندی و تدوین مجدد و پاراگراف بندی و نقطه گذاری و به کار بردن یک رسم الخط یکدست، متن به صورتی درمی آید که برای عموم خوانندگان علاقه مند مفید و خواندنی باشد.