اریک فروم تلاش کرده است که در کتاب خود مفهوم انسان را در نظر مارکس به شیوه‌ای ساده بنویسد. چرا که بر این باور است به علت سبک نگارش مارکس، درک نوشته‌های او مشکل است. از منظر فروم فلسفه مارکس نوعی اعتراض است، اعتراضی که از ایمانش به انسان ناشی می‌شود. این باور که ویژگی اندیشه مارکس است، ویژگی روحیه غرب در فاصله بین قرون وسطی تا قرن 19 بود.
مارکس برخلاف کی یرکه گور و دیگران، فرد انسان را در انضمامیت کاملش همچون عضوی از جامعه‌ و طبقه‌ای معین در نظر می‌گیرد که در همان حال که در چنبره جامعه اسیر است، در رشد و تحولش، از سوی آن حمایت می‌شود.
از منظر وی تحقق کامل انسانیت فرد و رهایی‌اش از آن نیروهای اجتماعی که او را به اسارت می‌گیرند، مستلزم شناخت این نیروها و تغییرات اجتماعی مبتنی بر این شناخت است.