پست مدرنيسم مجموعه يي از انديشه ها و رويكردها شناخته مي شود كه با مباحثي پيچيده عمدتا از هرتفسير و تشريح كلي مي گريزد. ديويد هاروي در كتاب خود «وضعيت پست مدرنيته: تحقيق در خاستگاه هاي تحول فرهنگي» مي كوشد تا پسامدرنيته را در حكم شرايطي تاريخي - جغرافيايي تبيين و تفسير كند و راه را بر خوانش انتقادي آن بگشايد. هاروي وضع كنوني ما در جهان معاصر يعني وضع پسامدرنيته را در حكم شرايطي تاريخي ارزيابي مي كند كه واكنش متفاوتي به فرآيند پايدار مدرنيزاسيون و بازتاب يا نشانه يي از تحول بنيادي در ماهيت مدرنيزاسيون به سوي نوعي جامعه «پساصنعتي يا حتي پساسرمايه داري» است، درست همان گونه كه مدرنيسم واكنش زيبايي شناختي آشفته و متلون به شرايط مدرنيته است كه از فرآيند خاص مدرنيزاسيون نشات گرفت. ديويد هاروي با دقت شيوه شكل گيري اشكال فرهنگي پست مدرن را تعقيب كرده و رابطه ضروري آن را با ظهور شيوه هاي منعطف تر انباشت سرمايه و مرحله نويني از «فشردگي زمان - فضا» (اصطلاحي براي توصيف فرآيندي كه به نظر مي رسد تجربه زمان را شتاب بخشيده و اهميت فاصله در لحظه معين تاريخي را كاهش داده است) در سازمان سرمايه داري نشان مي دهد. در مطالعه يي همه جانبه، هاروي صنعت و رمان و شهرسازي و معماري تا سينماي جديد و موسيقي را مورد نقدي تمام عيار قرار مي دهد و با تيزبيني فرآيندهاي اجتماعي و اثر گذاري آنها را بر تمام عرصه ها به دقت مورد پژوهش قرار مي دهد. او زمانه آشوبناك ما را كه در آن تجربه زمان و فضا تغيير يافته است، اعتماد به همراهي داوري هاي علمي و اخلاقي فروريخته، زيبايي شناسي بر اخلاق به منزله هسته اوليه دغدغه هاي اجتماعي و فكري سيطره يافته، تصاوير بر روايت ها غلبه كرده، آنيت و گسستگي بر حقايق ابدي و سياست هاي هماهنگ پيشي گرفته و تبيين ها از قلمروهاي مادي و مباني سياسي - اقتصادي به سوي ملاحظه كنش هاي خودآيين فرهنگي و سياسي تغيير جهت داده اند، محصول بحران انباشت مازادي مي داند كه ناشي از اقتصادي جادويي است كه به جاي توليد تجارت سنتي به توليد وام روي آورده و با ژست، كاريزما و لفاظي با بي توجهي آشكار به اخلاق بر قله عاطفه عمومي سوار است.