قسمت هایی از این کتاب :

هنر،خود واقعیتی‏ اجتماعی است.جامعه به هنرمند،این جادوگر والامرتبه،نیازمند است و حق دارد از وی‏ بخواهد كه از نقش ویژه‏ ی اجتماعی خود،آگاه باشد...

معمولا هنرمند برای خود،رسالت‏ اجتماعی دوگانه‏ یی قائل می‏ شود:

رسالت اجتماعی مستقیم،كه از جانب شهر،اتحادیه‏ ی‏ شهر و یا گروهی اجتماعی به وی محول می‏شود و رسالت اجتماعی غیرمستقیم،كه از احساس پراهمیت شخصی وی مایه می‏گیرد،یعنی از آگاهی اجتماعی او...

یک اثر هنری همواره انسان را به مبارزه می طلبد ؛ انسان به توجیه و تبیین آن نمی پردازد ، بلکه خود را با آن تطبیق می دهد . در تاویل و تعبیر این اثر هنری ، انسان از آرمانها و تلاشهای خود مدد می جوید . و بدان معنایی ارزانی می داند که از شیوه زندگی و تفکر خود وی سرچشمه می گیرد . در واقع هر اثر هنری ، تا همان حد که واقعا بر انسان اثر می گذارد ، یک هنر نو هم به شمار می آید .

انسان خلاق با رنگی که بر چهره طبیعت می زند آن را دگرگون می سازد و همراه با این دگرگونی خویشتن را می آفریند . در جریان بی درنگ حرکت هستی، بر انسان – که کیفیت ویژه ای از ترکیب عناصر آن و جزئی از طبیعت بیکران است – در جریان کار و خلاقیت با آن وحدت می یابد و رشد می کند . رشد و تکامل انسان رشد متقابل نیروهای مادی و فکری آن در جریان کار خلاقه است، و «هستی » و « شعور » دو وجه بیرونی و درونی انسان خلاق می باشند . این دو مقوله در مقابله دائم خویش با هم می آمیزند و جریانی را می سازند که « انسان خلاق » نام دارد .