«اندیشه‌گران انتقادی» مجموعه‌ای است که خوانندگان را با مهمترین متفکران معاصر و موثر در عرصه‌های علوم انسانی (به‌ویژه مطالعات ادبی و فرهنگی) آشنا می‌کند. این مجموعه طیف متنوعی از فیلسوفان و نظریه پردازان را در بر می‌گیرد، اما این متفکران همگی اصحاب «اندیشه‌ی انتقادی» بوده، هر یک به سهم خود آثار ارزنده و راه‌گشایی برای نقادی وضعیت فکری و فرهنگی معاصر پدید آورده‌اند. این مجموعه می‌کوشد تا با معرفی مهمترین آثار هر متفکر و مرور موشکافانه‌ی اندیشه‌های مطرح در آن‌ها، افزون بر آشنایی ابتدایی، انگیزه‌ای برای خوانش‌های پیشرفته‍‌تر مهیا کند. هر مجلد این مجموعه می کوشد با گزینش دقیق، منسجم و هدفمند اندیشه‌های اساسی هر متفکر و آثار او، به جای دانشی سطحی، شناختی عمقی به خواننده ارائه کند.

کتاب سعی دارد آرای دریدا را که برای مطالعالت ادبی و مطالعات فرهنگی مناسب هستند برجسته کند.کتاب همچنین در صدد است توصیه‌هایی به ما برای خواندن آرای و متون دریدا پیشنهاد کند و نقدهایی را که به آثار او هستند به بحث بگذارد.

ژاک دریدا در ۱۵ ژوئیه ۱۹۳۰ (میلادی) در البیار نزدیک الجزیره و در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد. او یک بار ازدواج کرد و یک زندگی خانوادگی را تا آخر عمر حفظ کرد.وی که از عرصهٔ پدیدارشناسی به ساختارگرایی و ساختارشکنی نزدیک شد با دیدگاه‌هایش درباره زبان، دانش و معنا و به‌ویژه ماهیت متن مورد توجه ارتباط‌شناسان قرار گرفت. او شاگرد نهضت ساختارگرایی و اندیشه‌های پساساختارگرایی میشل فوکو بود و با نقدی که بر این اندیشه و بیشتر از جنبه نشانه‌شناسی وارد نمود مورد توجه محافل نقد ادبی و جامعه پست مدرن دانشگاهی آمریکا قرار گرفت. دریدا در آثارش فاصله بین فلسفه و ادبیات را کاهش داد و به عنوان یک منتقد ادبی قدرتمند هم شناخته شد.مشهورترین اصطلاح دریدا Déconstruction است که آن را در فارسی به ساختارشکنی، واسازی و شالوده‌شکنی و ساخت‌گشایی ترجمه کرده‌اند.