نویسنده : محمود زنجانی 

ابوالقاسم فردوسی طوسی شاعر حماسه سرای ایرانی است که تمام سرمایه ی زندگیش را وقف اثر بزرگش، شاهنامه کرد. کتاب پیش رو به بیان معانی مختلف لغات به کار رفته در شاهنامه و معرفی شخصیت های آن به گونه ای متفاوت می پردازد، همراه با تعریف لغات و شخصیت ها و ابیات مربوط به آن ها.

گزیده ای از کتاب :
 

صبح و سحرگاه، وقت سحر، سحرگاه، اول صبح. حرکت مسافر پیش از سحر، آخر شب، کسی که در آخر شب جهت عبادت برخیزد. نام مرغی که در وقت صبح با صدای حزین می خواند. مرغ شبگیر.

دگر روز شبگیر هم پر خمار

بیامد تهمتن بیاراست کار

به شبگیر شمشیرها بر کشیم

همه دامن کوه لشگر کشیم