جامعه‌شناسی هنر ژان دو وینیو اثری جدلی در دفاع از اصالت کارکرد تخیل در مقابله با برداشت جزمی و بیش از اندازه علم‌گرای جامعه‌شناسی سنتی هنر است. آن‌چه او در این کتاب کوچک و موجز اما بسیار عمیق و پربار مطرح می‌کند درواقع پیشنهادی برای نگرش تازه به کل جامعهشناسی هنر، و به تعبیری صریح‌تر دعوت به پایه‌گذاری این جامعه‌شناسی بر اساس نگرشی زنده و پویا نسبت به جامعه و آفرینش هنری است. نگرشی که به رابطه تنگاتنگ تجربه اجتماعی و کارکرد تخیل را بر اساس نطریات ناقدان بزرگی چون والتر بنیامین، لوکاچ، فوکو، رولان بارت و ... به بررسی می‌کشد.